ΓΛΟΥΣΤΙΝΟΙ

Στην προσπάθειά μας να διατηρήσουμε αναλλοίωτη τη μνήμη από την ιδιαίτερη πατρίδα μας δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και σε όσους χωριανούς μας, οι οποίοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βοήθησαν τον τόπο μας και ιδιαίτερα το χωριό μας, τη Γλούστα, στη μακρόχρονη πορεία του μέχρι σήμερα, σε μια ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης.

Τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς ελπίζοντας πως θα βρουν άξιους μιμητές και συνεχιστές από τις σύγχρονες γενιές των παιδιών της Γλούστας μας.

(Επειδή, όπως είναι φυσικό, είναι δύσκολο να έχουμε στοιχεία για τους πολλούς Γλουστινούς που θα έπρεπε να αναφερθούν στην ιστοσελίδα μας, παρακαλούμε θερμά όποιον γνωρίζει κάποια στοιχεία και έχει κάποιες φωτογραφίες Γλουστινών να μας τις στείλει στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: glousta@yahoo.gr και εμείς θα φροντίσουμε άμεσα, τα στοιχεία αυτά να δημοσιευθούν.

 Εκ των προτέρων ευχαριστούμε πολύ όσους θα μας βοηθήσουν σ' αυτή μας την προσπάθεια.)

Γεννήθηκε το 1942 στον Αναβρυτό (Φ/Βορτόπια) Θεσπρωτίας όπου και δέχτηκε τη βασική του εκπαίδευση. Μόλις τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές, στον Παλαμά Καρδίτσας, εγγράφεται στην Εκκλησιαστική Παιδαγωγική Ακαδημία Βελλάς Ιωαννίνων απ’ όπου αποφοίτησε το 1964. Το 1966 διορίστηκε ως δάσκαλος στην Κεφαλλονιά, όπου υπηρέτησε για δέκα χρόνια. Την επόμενη χρονιά παντρεύτηκε τη συγχωριανή, συνάδελφο και σύντροφο της ζωής του Σωτηρία (Ρούλα) Μούτσου, με την οποία έδωσαν μαζί τη μάχη της ζωής, αλλά και τον αγώνα για την ιδιαίτερη πατρίδα τους τη Θεσπρωτία, τη Μουργκάνα, τη Γλούστα.

Δάσκαλος, διευθυντής γραφείου, γραμματέας ΠΥΣΠΕ, οργανωτής υποδειγματικών διδασκαλιών και παιδαγωγικών συνεδρίων, ενεργό στέλεχος από τότε επιτροπών πολιτισμού και αθλητισμού. Ανήσυχος και υπεύθυνος, δεν αρκέστηκε στο πτυχίο του δασκάλου που έλαβε στη Βελλά, αλλά φοίτησε δύο χρόνια στο ΜΔΔΕ, τελείωσε το τμήμα Δημόσιας Διοίκησης της ΠΑΣΠΕ, βελτίωσε τα Αγγλικά του, επιμορφώθηκε σε θέματα Λαϊκής Επιμόρφωσης, παρακολούθησε και οργάνωσε σεμινάρια χρήσης εποπτικών οργάνων, έγραφε από τότε στην Κεφαλλονιά λαογραφικές εργασίες για τα ήθη και έθιμα, που φιλοξενούνται στο Λαογραφικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Από το 1977 μέχρι το 1979 υπηρέτησε στο Περιστέρι Αττικής και μετά στο γραφείο διαμερίσματος Ανατολικής Αττικής και από το 1986 μέχρι το 1990 ήταν διευθυντής του 16^ου Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου.

Υπήρξε πρόεδρος από το 1976, για 9 χρόνια, του συλλόγου Κεφαλοχωριτών Θεσπρωτών Αττικής, με πλούσιο έργο που έδειχνε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του, τις ανησυχίες και τις δυνατότητές του για προσφορά, καθώς και πολλά έργα πολιτισμού στο χωριό του τη Γλούστα, το Κεφαλοχώρι του. Επίσης δημιούργησε χορευτικό τμήμα για να διατηρούνται οι παραδόσεις και να μαθαίνουν τα ήθη και έθιμα του τόπου τους τα απόδημα παιδιά των Γλουστινών και να διατηρούν την επαφή τους με την ιδιαίτερη πατρίδα τους.

Η δραστηριότητά του εκτιμήθηκε από όλους τους κοντοχωριανούς του, τους Μουργκανιώτες, και έτσι από το 1986 ως το 1992 ήταν Γραμματέας στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Μουργκάνας και στη συνέχεια πρόεδρός της ως τις 10 Μαΐου 1998 οπότε και έφυγε από κοντά μας εντελώς αναπάντεχα. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει να υλοποιείται το μεγάλο του όραμα για την απόκτηση ιδιόκτητης στέγης από την Ομοσπονδία, η οποία για να τον τιμήσει έδωσε σε μια αίθουσα των νέων εγκαταστάσεών της το όνομα, του για πολλά χρόνια προέδρου της, Δημήτρη Χίνου.

Εκεί κοντά στήθηκε, μετά τον ξαφνικό και αναπάντεχο θάνατό του, η προτομή του, για να μπορεί να αγναντεύει από κει την αγαπημένη του Μουργκάνα, και στα αποκαλυπτήρια της οποίας, την Κυριακή 13 Αυγούστου 2000, ο νομάρχης Θεσπρωτίας Νίκος Τσώνης στην ομιλία του μεταξύ άλλων ανέφερε χαρακτηριστικά:

Είδα και πίστεψα κι εγώ ότι τούτο τον τόπο μπορούμε να τον σηκώσουμε ψηλά

γιατί αυτός δεν είχε τίτλους μεγαλόσχημους, αλλά τίτλους ζωής

γιατί η φλόγα του, έγινε δύναμη δημιουργίας σε τούτο το μικρό τόπο

γιατί μας έκανε να τον αγαπήσουμε, να τον σεβόμαστε και να τον ταυτίσουμε με τούτη την αγαπημένη γη

γιατί όποιος θα βλέπει τη μορφή του θα ρωτάει και θα μαθαίνει για έναν άνθρωπο που μπορεί να είναι υπόδειγμα, δάσκαλος ζωής.

Γι’ αυτό Πρόεδρε δε σου λέμε αντίο.

Ζεις, ακούγεται η φωνή σου μαζί με τον αγέρα της Μουργκάνας. Αφουγκραζόμαστε το λόγο σου και ακολουθούμε το δρόμο που χάραξες.»

(Πηγή: Εφημερίδα «Ηπειρος», Τρίτη 15 Αυγούστου 2000, φύλλο 1508, σελ. 1,8,9 και 10.)

Η Σωτηρία (Ρούλα) Μούτσου – Χίνου κατάγεται από το Κεφαλοχώρι (Γλούστα) Θεσπρωτίας και γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε τις σπουδές της στη  Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και υπηρέτησε ως δασκάλα στην Κεφαλονιά για 10 χρόνια και στη συνέχεια στην Αθήνα.

Διακατεχόμενη από μεγάλη αγάπη για τη γενέτειρα και τον ευρύτερο τόπο καταγωγής της, ασχολήθηκε από νωρίς με τους συλλόγους αποδήμων Ηπειρωτών, αρχικά του χωριού της και στη συνέχεια στην Ομοσπονδία Μουργκάνας όπου σε συνεργασία με την κα Εριφύλη Λάλου ίδρυσαν το χορευτικό της τμήμα από το 1982.

Λάτρης της Ηπειρωτικής πολιτιστικής κληρονομιάς, μαζί με τον αείμνηστο σύζυγό της, Δημήτρη Χίνο, αγωνίζεται για τη διατήρηση των παραδόσεων και ιδιαίτερα του χορού.

Γνώστης των Ηπειρωτικών χορών άρχισε να προσφέρει αφιλοκερδώς τις γνώσεις της μεταλαμπαδεύοντας την αγάπη της για το χορό αλλά και για την Ήπειρο, τη Θεσπρωτία και τη Μουργκάνα στα νέα παιδιά της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας και των χωριών της περιοχής της Ομοσπονδίας Μουργκάνας. Μια προσφορά που συνεχίζεται άοκνα μέχρι τώρα, παράλληλα με τη συμμετοχή της στις διοικήσεις διαφόρων αποδημικών οργανώσεων.

Την κα Ρούλα Χίνου πολλοί γνωρίζουν για την προσφορά της στο Λαϊκό Πολιτισμό. Ίσως όμως λίγοι να γνωρίζουν ότι μαζί με την αγάπη και την ψυχή της, που προσφέρει απλόχερα, βοήθησε και οικονομικά την Ομοσπονδία Μουργκάνας. Γι’ αυτό ανακηρύχτηκε Μεγάλη Ευεργέτης. Έβαλε «πλάτη» να πραγματοποιηθεί το μεγάλο όνειρο του αξέχαστου συντρόφου της και αείμνηστου Προέδρου μας Δημήτρη Χίνου να αποκτήσει η Ομοσπονδία μας τη δική της ιδιόκτητη στέγη. Αμέτρητες όμως είναι και οι ώρες δουλειάς που προσφέρει στην Ομοσπονδία Μουργκάνας

(Από το αφιέρωμα της Ομοσπονδίας για τα 20 χρόνια λειτουργίας της)

Ο Βασίλης Τσοπόκης γεννήθηκε το 1946 στο Κεφαλοχώρι Θεσπρωτίας. Την ίδια χρονιά η οικογένειά του εγκαθίσταται στην Αθήνα (Καλλιθέα). Από νεαρή ηλικία ασχολείται με τα κοινά. Έχει χρηματίσει μέλος του Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μουργκάνας. Είναι μέλος του Δ.Σ. του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου. Επαγγελματικά ασχολείται με τη χρυσοχοΐα. Η πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα έγινε με το βιβλίο του «ΚΑΙ ΠΑΛΙ Θ’ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ» το οποίο και εκδόθηκε από την Ομοσπονδία Μουργκάνας. Είναι παντρεμένος με την Αγγελική Μάλλιου και έχουν τρία παιδιά.

(Από το αφιέρωμα της Ομοσπονδίας για τα 20 χρόνια λειτουργίας της)